Cristobal, bere emazte Paquitarekin batera, Bitxara hurbildu eta erretratua egiten aurrena izan zen Zuherosen. Udan, goizero-goizero, lehen orduan, plazara joaten dira pasioan eguzkiak gehiegi berotu aurretik. Bikote xarmangarria osatzen dute
Herri berri batera iristen garenean, Bitxaren albo batean erakusketa jartzen dugu, aurreko herrietan egindako erretratuekin. Erretratuak egin ahala, herrikoak ere bertan jartzen ditugu. Honela, oso interesagrria da ikustea nola hurbiltzen diren erakusketara dagoeneko egin ditugun erretratuak ikusteko. Gendeari bere bizilagunen erretratuak ikustea gustatzen zaio, eta honela, gainontzekoen partehartzea pizten joaten da.
Erakusketaren inguruan kontu kontari zebiltzan haietako batean, argazkietan azaltzen ziren pertsonen izenak nola aipatzen zituzten entzuten genuen. Bainan zerbait ez zegoen ondo. Cristobali egin genuen erretratua aipatzen zuten bakoitzean, Miguel izenez zuzentzen ziren. Geroago Cristobali zergatik deitzen zioten Miguel galdetu genuen. Algara bat izan zen. Badirudi, garai batean, ohitura zela aita ponteko edo ama pontekoak aukeratzea jaio berriaren izena, eta beraz honela jasotzen zen erregistroan. Bainan zenbait kasutan, ama pozik ez eta etxean bere gustoko izenez deitzen zion umeari, honela izen ofiziala eta familiartekoa desberdinak izanez. Badirugi ohizkoa dela, Kordobako probintzian behintzat, halako kasuak topatzea non erregistroko izen ofiziala bat den eta egunerokoan beste izen batez ezagutzen dituzten. Are gehiago, zihurraski, herrian gutxi izango dira izen ofiziala ezagutzen dutenak.
Eta hau zen Cristobal, edo Miguelen kasua.
